2 Aralık 2014 Salı

Özledim..

Baba!
Baba!
Öyle çok özledim ki gece yarılarına kadar oturup sohbet etmeyi,hiç anlamadığım konular olmasına rağmen seni dinlemeyi,uykulu gözlerime direnip ayakta kalmayı,"Ben babamın kızıyım" demeyi.Eskiden herkese "babam bir tanedir benim" derdim.Şimdi sorsalar hala aynı "benim babam bir tane" ama benden uzak bir yabancı.Baba,babam.Ne zor şeydir şu babalık.Söylesene baba,en son ne zaman birbirimize doya doya sarıldık,en son ne zaman bana içinden, en derininden gelerek"kızım" dedin?


Ah şu bayramlarda olmasa güçlü ellerine hiç dokunamayacak seni hiç öpemeyeceğim.Nedir bu güvensizliğinin,uzaklığının sebebi?büyümem mi?Sırf benden uzaklaştığın yabancılaştığın için nefret ediyorum şu büyümekten.Yine de çok şükür be baba.Bayramdan bayrama da olsa toprağını öpmek yerine ellerini öpüyorum ya,bana çok uzak olsan da gölgene sığınıyor ve orada büyüyorum ya bunlar yeter küçük kızına.